Australië breidt export van graangevoerd rundvlees uit terwijl VS-productie terugvalt
In dit artikel:
In EUGOWRA, Australië werken feedlots zoals Gundamain met 6.000 Black Angus-koeien aan intensieve afmesting: dieren krijgen gewalste gerst, kuilvoer, katoenzaad en melasse en groeien in gemiddeld zo’n 90 dagen met circa 50% door naar ongeveer 600 kg. Eigenaar-exploitante Tess Herbert zegt dat de stal de capaciteit wil verdubbelen naar 12.000 dieren om aan toenemende exportvraag te voldoen.
De opmars van graangevoerde runderen is onderdeel van een bredere verschuiving in de Australische vleessector. Australië bleef dankzij uitgestrekte graslanden en een relatief kleine binnenlandse markt lange tijd een grote rundvleesexporteur; in de eerste negen maanden van dit jaar exporteerde het voor 8,6 miljard dollar aan rundvlees. Tegelijk groeit het aandeel dieren dat in feedlots wordt aangevoerd snel: eind juni stonden er een record 1,6 miljoen runderen op voer, tegen 1 miljoen vijf jaar eerder. Analisten verwachten dat dit rond 2027 naar ongeveer 2 miljoen klimt, waarna ongeveer de helft van de slachtrunderen graangevoerd zal zijn (nu circa 40%).
De uitbreiding wordt gedreven door stijgende vraag uit Aziatische markten — met name Japan, Zuid‑Korea en China — waar graangevoerd vlees met marmering en consistentie sterk gewaardeerd wordt. Australische export van rundvlees dat minimaal 100 dagen graan heeft gehad, steeg in de eerste negen maanden naar 324.421 ton tegenover 224.230 ton over dezelfde periode in 2020. Tegelijkertijd daalt de Amerikaanse productie: op 1 november telde de VS 11,7 miljoen koeien op voer, het laagste aantal in jaren, wat extra kansen creëert voor Australische leveranciers.
Feedlots bieden Australische producenten niet alleen toegang tot premiummarkten, ze verkleinen ook de impact van het grillige Australische klimaat. Door gecontroleerde rantsoenen en stabiele aanvoerketens kunnen bedrijven het hele jaar door een voorspelbare output leveren, wat in droge seizoenen concurrerende voordelen oplevert. De ondernemingswinstgevendheid van feedlots trekt investeringen aan; sommige analisten verwachten 1,75 miljoen runderen op voer volgend jaar en 2 miljoen het jaar daarna.
Toch zal Australië waarschijnlijk geen kopie van het Amerikaanse model worden: hoge investeringskosten voor feedlots, een verwacht herstel van de Amerikaanse rundvleesproductie en een blijvende vraag naar grasgevoerd vlees beperken de schaalvergroting. Analisten en sectorvertegenwoordigers voorspellen een evenwichtiger markt waarin graan- en grasgevoerd rundvlees beide belangrijke niches vervullen — naar schatting een ongeveer 50-50 verdeling op middellange termijn. Grote spelers in Australië zijn onder meer Mort & Co, JBS, NH Foods en Teys Australia (onderdeel van Cargill).