De revival van de jaren nul in de pop
In dit artikel:
Begin jaren 2000-sound en -stars domineren weer poppodia en social media: oude hits en acts uit die periode krijgen een tweede leven en trekken volle zalen in Nederland. Namen als Usher (vijfmaal uitverkocht Ziggo Dome dit jaar), Sugababes (Afas Live, Lowlands), Chris Brown (juni, Johan Cruijff Arena), Pitbull (februari en nogmaals in juni) en aankomende shows van OneRepublic (september 2025) en De Jeugd van Tegenwoordig (20-jarig jubileum, oktober, Ziggo Dome) illustreren de omvang van de revival. Ook Krezip, Lady Gaga, Mika en Jason Derulo staan op de agenda.
Promotor Kim Bloem (Mojo Concerts) verklaart de opleving deels als een normale culturele cyclus van ongeveer 20–25 jaar: wat vroeger populair was schuift langzaam terug in de spotlights. Daarnaast speelt nostalgie een grote rol: muziek uit de eigen jeugd heeft emotionele lading omdat die gekoppeld is aan vormenende levensfasen (middelbare school, eerste liefde, nieuwe vrijheden). Die gevoelswaarde gecombineerd met concrete jubileums en grote evenementen (denk aan albumheruitgaven of half-time shows) geeft de comebacktours extra urgentie en publiekstrekkerij.
Sociale media — vooral TikTok — zijn een belangrijke motor achter de herontdekking. Oude nummers gaan viraal en bereiken daarmee een jongere generatie die de songs niet in première meemaakte. Voorbeelden lopen uiteen van recente TikTok-trends met Black Eyed Peas tot eerdere virale heroplevingen zoals Toto’s “Africa” en Kate Bush’ “Running Up That Hill”. Bloem merkt dat concertpubliek daardoor vaak uit meerdere generaties bestaat; bij Pitbull waren veel tieners aanwezig die via TikTok naar zijn shows werden geleid en online trends letterlijk naar de zaal meenamen (pilotenbrillen, bald caps).
Veel acts uit de zeroes-revival brengen ook nieuw materiaal uit — Kylie Minogue scoorde bijvoorbeeld in 2023 onverwacht met “Padam Padam” — wat helpt om relevantie te behouden en jonge fans te binden. Toch is het voor tournees vrijwel onmisbaar om de oude krakers te spelen: nieuwe nummers geven content en legitimiteit, maar het publiek komt vooral voor de herkenbaarheid en de klassiekers.
Muziekjournalist Arne van Terphoven vult aan dat muzieksmaak vaak tussen vijftien en vijfentwintig wordt gevormd, wat verklaart waarom zulke periodes zo blijvend zijn. Hij ziet ook dat culturele versnippering en gepersonaliseerde algoritmen het verlangen naar collectieve ervaringen juist versterken: grote concerten bieden gedeelde momenten die anders ontbreken in een gefragmenteerd medialandschap.
Critici spreken van mogelijk makkelijke nostalgie of ‘cash-grabs’, maar Van Terphoven benadrukt dat veel van deze acts nog kwaliteit leveren; alleen wie relevant blijft vult grote zalen als de Ziggo Dome. De trend lijkt voorlopig aan te houden — en wie weet staan over twintig jaar artiesten van nu op nostalgietours.