Het tijdperk van de ironie: stijl zonder standpunt 

In dit artikel:

Tijdens de opening van een tentoonstelling in het Rijksmuseum viel de auteur het gebruik van ironie op, geïllustreerd aan de hand van een gesprek over een opvallend shirtje en een herinnering aan een vroegere vriend die constant het woord ‘stukje’ ironisch gebruikte. Deze anekdote leidt tot een bredere reflectie op de rol van ironie bij millennials en Generatie Z. Hoewel ironie vaak wordt gezien als een copingmechanisme om moeilijke maatschappelijke thema’s zoals politiek, klimaatproblemen en de krappe huizenmarkt te hanteren, stelt de auteur dat het vooral dient als een manier om persoonlijke betrokkenheid te vermijden en geen duidelijke standpunten in te nemen. Ironie functioneert hierbij als een schild: het maakt het moeilijk om kritiek te uiten doordat zelfspot en tegenstrijdigheid worden ingezet om eigen gedrag te vergoelijken. Hierdoor ontstaat volgens de auteur een vorm van hypocrisie waarin pseudo-engagement wordt geuit zonder echte oprechtheid, wat leidt tot een levenshouding waaruit angst voor kwetsbaarheid spreekt. Uiteindelijk waarschuwt het artikel dat het voortdurende gebruik van ironie mogelijk leidt tot het verlies van echtheid en betekenis in communicatie.