Paaldansen in beeld en uit eten op niveau in een café
In dit artikel:
Deense fotografe Michella Brendahl maakte in Parijs een intieme fotoserie rond paaldanseressen, nadat ze zelf via vriendschap en lessen gefascineerd raakte door de mix van sierlijkheid en fysieke kracht van die discipline. Samen met stylist Lotta Volkova (Miu Miu) portretteerde ze de danseressen in hun eigen woonkamers, gestyled in Miu Miu’s herfst-wintercollectie 2024. De beelden — soms licht vreemd door overvolle interieurs en onverwachte details zoals een rondlopende naakte kat — vormen nu een solotentoonstelling bij Huis Marseille; het museum kocht de serie van tien foto’s aan.
In de restaurantwereld duikt het woord ‘café’ steeds vaker op als synoniem voor toegankelijke, hoogwaardige bistronomie in plaats van de klassieke bruine kroeg. Café de Gaper in Leiden is een recent voorbeeld: het serveert kleine, verrassende gerechten zonder strikte voorgerecht-/hoofdgerechtindeling. De kaart is opgedeeld in rauw, koud en warm, met combinaties als oesters met perenijs, krab met remoulade en guanciale, coquilles met chorizo, ribeye met watermeloen en buikspek met gemberlak. Kleine kazen kosten €3,50 per stuk; de sfeer is laagdrempelig en gericht op delen en kiezen op gevoel.
Voor een uitgebalanceerd interieur draait het om contrast: licht versus donker, massief versus fragiel, oud naast nieuw. Textuur speelt een grote rol bij het opwarmen van strakke ruimtes — think ribbels, rafels en reliëf. Accessoires als het Falda-kussen (Ferm Living) of de Squeeze-vaas van Wendy Andreu helpen al veel, maar ook muurobjecten met hoge tactiliteit kunnen een ruimte maken. Gert Wessels toont organisch gevormde, kleurige reliëfwerken; Arno Hoogland, bekend van zijn Deus ex Machina-installatie in Milaan, werkt met rijke texturen en werd genomineerd door Dezeen als veelbelovend ontwerper.
Op televisie verschijnt binnenkort de Zweedse serie Where the Sun Always Shines (regisseur Felix Herngren). De zesdelige zwarte komedie volgt Tom Kraft, die na verkoop van zijn supermarktketen naar Mallorca verhuist, een bouwval koopt en verwikkeld raakt in familieconflicten en persoonlijke crises; vanaf 10 november te zien op SkyShowtime — aanbevolen voor liefhebbers van Ik vertrek met een scherp-bruine humor.
Er zijn verder twee paddenstoelenexposities: Coda Apeldoorn toont ‘De paddenstoel aan het einde van de wereld’ over verval en veerkracht (o.a. werk van Diana Scherer en Zeger Reyers), en vanaf 20 november opent in het Nieuwe Instituut in Rotterdam ‘Fungi – Anarchistische ont-werpers’, over hoe schimmels menselijke beheersingsdrift ondermijnen.
Tot slot viert LaDress twintig jaar: oprichtster Simone van Trojen vroeg Puck Kemmink om een gezamenlijke collectie die elementen van beide merken verenigt. En een kort historisch weetje: sleutelhangers bestaan pas echt als populaire souvenirvorm sinds de 20e eeuw; inmiddels zijn ze er in alle soorten, van praktisch tot sierlijk.