'Teflon Tim' wist dat de toppositie bij de BBC een gifbeker was
In dit artikel:
Tim Davie, de 58-jarige directeur‑generaal van de BBC, heeft zondag zijn functie neergelegd nadat de omroep was weggesleept in een felle controverse over een onzuivere montage in het programma Panorama. In die uitzending werden twee delen van een toespraak van Donald Trump – die oorspronkelijk vijftig minuten uit elkaar lagen – achter elkaar geplakt, waarna kritiek op de journalistieke werkwijze en het bestuur snel escaleerde. De boardreactie werd als onhandig ervaren en excuses lieten lang op zich wachten; dat alles maakte de positie van Davie onhoudbaar. Ook hoofd nieuws Deborah Turness trad af.
Davie zat vijf jaar op de belangrijkste stoel van de Britse publieke omroep, nadat hij eerder al eens interim‑directeur was geweest. Hij had zich ontworsteld aan een commerciële achtergrond (o.a. PepsiCo) en klom sinds 2005 binnen de BBC op: van marketingdirecteur tot verantwoordelijke voor radio en later BBC Studios. Politiek paste hij in het plaatje van de regerende Conservatieven; hij had functies binnen de lokale partij en werd gezien als een insider. Bij zijn aantreden beloofde hij vertrouwen te herstellen en neutraliteit te bevorderen: medewerkers kregen beperkingen opgelegd voor politieke uitingen op sociale media, en er werden programmawijzigingen doorgevoerd die critici als politiek gekleurd bestempelden.
Davie overleefde gedurende zijn ambtstijd meerdere schandalen en werd gekscherend ‘Teflon Tim’ genoemd, maar de lijst met incidenten is lang: een nieuwslezer veroordeeld voor bezit van kinderporno, misstanden bij shows als MasterChef en Strictly Come Dancing, intrekking van een Gaza‑documentaire vanwege de connectie van de verteller met Hamas, openlijke conflicten rond presentator Gary Lineker, en controverse rond een Glastonbury‑optreden waarin anti‑Israëlische leuzen werden gescandeerd. Ook beschuldigingen van antisemitisme op het Arabische kanaal en onrust binnen redacties voedden de kritiek.
De val van Davie illustreert hoezeer de BBC is verworden tot speelveld van cultuurstrijd en politieke belangen: de houdbaarheid van de licence fee staat voortdurend ter discussie, politici plaatsten bondgenoten in bestuursfuncties en tabloidpers ziet de publieke omroep als oneerlijke concurrent. Buitenlandse inmenging voegt zich daarbij: het Witte Huis riep kijkers op naar het rechtse GB News te schakelen en Trump kondigt een mogelijke lasterzaak van $1 mrd aan.
Bij zijn vertrek zei Davie dat de functie hem “zeer intensieve beslag” had gelegd en accepteerde hij als eindverantwoordelijke de politiek‑gevoelige fouten. Commentatoren signaleren een institutionele crisis: intern heerst onvrede en het bestuur worstelt met richting, waardoor de vraag rijst wie nog bereid zal zijn het leiderschap van de BBC op zich te nemen. Jon Sopel vatte het treffend samen: “God mag weten wie er nu nog directeur‑generaal zou willen zijn.”